Maximilian Bröske (ur. 27 października 1869 r. w Elblągu, zm. 2 listopada 1939 r. w Zabrzu) to postać o wielu talentach i zainteresowaniach, w tym niemiecki lekarz weterynarii, botanik, taternik oraz alpinista. W 1895 roku poślubił taternickę Katherine Bröske, co podkreśla jego bliski związek z tym sportem.
Rodzice Maxa to kupiec Karl Wilhelm Bröske oraz Wilhelmina z d. Schröter. W 1891 roku rozpoczął studia z zakresu weterynarii w Królewskiej Wyższej Szkole Weterynaryjnej w Monachium, jednakże po jednym semestrze przeniósł się do Królewskiej Wyższej Szkoły Weterynaryjnej w Berlinie, którą ukończył w 1894 roku. Po zakończeniu nauki podjął pracę najpierw w rodzinnym Elblągu, a od 1897 roku osiedlił się na Górnym Śląsku.
Już w 1898 roku Bröske objął stanowisko dyrektora nowo zbudowanej rzeźni w Zabrzu, gdzie spędził resztę swojego życia. W 1925 roku uzyskał tytuł doktora na swojej macierzystej uczelni, broniąc rozprawy zatytułowanej Untersuchungen über Faserknorpel beim Pferde (Badania nad tkanką chrzęstną włóknistą u koni).
Maximilian Bröske przeżył swoją żonę o dziesięć lat. Zmarł w swoim mieszkaniu w Zabrzu, a jego ciało zostało spalone w krematorium w Gliwicach. Urna z jego prochami pozostawała tam jeszcze w sierpniu 1940 roku.
W latach 1902–1907 Bröske był aktywnym taternikiem, a jego głównymi partnerami wspinaczkowymi były żona oraz Simon Häberlein. Brał także udział w wspinaczkach z Konradem i Ludwigiem Koziczinskimi, co świadczy o jego zaangażowaniu w ten sport.
Ważniejsze tatrzańskie osiągnięcia wspinaczkowe
Maximilian Bröske to postać, której osiągnięcia wspinaczkowe w Tatrach mają ogromne znaczenie dla historii tego regionu. Jego liczne wyczyny świadczą o niezwykłej determinacji oraz umiejętności, które wyróżniały go wśród innych wspinaczy.
- uzyskał pierwsze przejście południowej ściany Ostrego Szczytu, co miało miejsce 15 września 1905 roku, podczas wspinaczki razem z żoną oraz S. Häberleinem,
- zarejestrował pierwszy wejście na Strzelecką Turnię, które odbyło się w towarzystwie Johannem Breuerem oraz Hunsdorferem seniorem,
- jako pierwszy zorganizował wejście zimowe na Niżnią Wysoką Gerlachowską, również z Hunsdorferem seniorem,
- osiągnął pierwsze przejście zachodniej ściany Małej Kończystej w 1906 roku, w towarzystwie Ludwiga i Konrada Koziczinskich; komin, jakim dokonali tej wspinaczki, został nazwany Kominem Bröskego i Koziczinskich, a sama trasa przez długi czas uważana była za jedną z najtrudniejszych w Tatrach.
Przypisy
- a b c Piotr Hnatyszyn: Taternicy z Zabrza [w:] "Nasze Zabrze Samorządowe" nr 2 (237), 02.2015 r., s. 22-23
- a b Syniawa 2016
Oceń: Maximilian Bröske