Kompozycja Lecha Kunki w Elblągu

---

Historia

W 1965 roku autor zrealizował swoją kompozycję we współpracy z zespołem pracowników Zakładów Mechanicznych Zamech, wchodząc tym samym w skład elbląskiego I Biennale Form Przestrzennych. Ta współpraca miała istotne znaczenie dla powstania dzieła.

W 2015 roku obiekt przeszedł proces renowacji, co podkreśliło jego wartość artystyczną i historyczną.

Charakterystyka

Wielu widzów zdaje się utożsamiać tę kompozycję z wizerunkiem żubra, co przyczyniło się do nadania jej potocznej nazwy, która nawiązuje do tego zwierzęcia. Jednakże, należy zaznaczyć, że Lech Kunka zaprezentował rzeźbę, która przypomina plaster miodu. Składa się ona z krótkich odcinków rur, które zostały ze sobą połączone w sposób unikalny, tworząc efekt falującej faktury.

Artysta z niezwykłą precyzją manipulował zarówno wielkością, jak i przekrojem tych rur, co w konsekwencji ukształtowało obiekt w pionowej płaszczyźnie. Geneza tej kompozycji wywodzi się z długiej linii rozwoju jego malarstwa, w której artyście szczególnie bliskie były formy i kształty okrągłe. To z kolei świadczy o podejmowaniu przez niego dialogu z płaszczyzną płótna, co wzbogaca jego twórczość i nadaje jej głębię.

Odbiór

Rzeźba, którą stworzył Lech Kunka, jest przede wszystkim zaprojektowana z myślą o odbiorze z frontu. Niezwykle interesujące staje się jednak jej postrzeganie przez osoby korzystające z komunikacji tramwajowej, które przemykają obok na zakręcie w Palcu Słowiańskim.

Kiedy tramwaj wjeżdża w ten łuk, pasażerowie mają unikalną możliwość trójfazowego odczytania obiektu. Proces ten rozpoczyna się od percepcji formy w profilu, co sprawia, że rzeźba zdaje się być reliefem. Następnie, z bliska, odbierana jest jako obiekt ażurowy i na końcu, w momencie oddalania się, znów ukazuje swoje cechy reliefowe.

To zjawisko wynika z dynamiki, jaką tworzy ukośne położenie kompozycji w odniesieniu do torowisk tramwajowych, co nadaje całej sytuacji wyjątkowego charakteru.

---

Oceń: Kompozycja Lecha Kunki w Elblągu

---