Zbór Kościoła Chrześcijan Baptystów w Elblągu

---

Historia

Historia zboru do II wojny światowej

Pionierską rolę w rozprzestrzenianiu idei baptystycznych na terenie Elbląga odegrał Johann Gerhard Oncken, który był nie tylko kolekcjonerem Pisma Świętego, ale również prekursorem baptysty w tym regionie. W 1833 roku, podczas podróży z Hamburga do Kłajpedy, zatrzymał się na noc w Elblągu, gdzie gościł u kupca Wiensa, kaznodziei mennonitów. Z jego zaproszenia wygłosił kazanie w zbiorze mennonickim, co zaowocowało przyjęciem idei baptystycznych przez Jakuba Brauna, który w czerwcu 1842 roku przyjął chrzest.

Pierwszy chrzest w społeczności baptystycznej miał miejsce 18 września 1844 roku. Osoby ochrzczone utworzyły krąg biblijny, który 23 października tego samego roku został formalnie przekształcony w zbór. Wspólnota ta ukonstytuowała się oficjalnie w 1859 roku.

Wraz z rozwojem zboru, już w 1853 roku, liczba ochrzczonych wynosiła około 150 osób, a działalność misyjna obejmowała szeroki teren – od Królewca na północy po Olsztyn na południu, Bartoszyce na wschodzie i Gdańsk na zachodzie. W przeciągu pięciu lat ochrzczono blisko 300 osób, co doprowadziło do założenia trzech samodzielnych zborów przy ulicach Św. Ducha, 3 Maja oraz Robotniczej. Przed wybuchem II wojny światowej w Elblągu istniały dwa zbiory: jeden przy ul. 3 Maja z około 350 ochrzczonymi oraz drugi przy ul. Robotniczej, gdzie liczba ochrzczonych wynosiła około 400.

Lata powojenne

Po zakończeniu II wojny światowej, w wyniku masowej emigracji niemieckiej, w Elblągu pozostało jedynie dwóch baptystów. Sytuacja szybko uległa zmianie, gdy dołączyli do nich repatrianci ze wschodu, a ich liderem został Franciszek Komadowski. Mimo braku możliwości odzyskania dotychczasowych obiektów sakralnych, Komadowski zainicjował otwarcie sali nabożeństw przy ul. Robotniczej. W wyniku ożywionej działalności zboru, do 1952 roku przyjęto 23 osoby do duchowej rodziny baptystów. W tym samym roku na czoło zboru został powołany Paweł Plażuk, który pełnił tę odpowiedzialną funkcję do swojej śmierci w 1976 roku.

W okresie powojennym powołano Radę Starszych, uruchomiono stoisko z literaturą chrześcijańską oraz bibliotekę, a także stworzono szkółkę niedzielną i grupę młodzieżową, a chór prowadził przez długi czas Włodzimierz Jówko. W 1965 roku, pod przewodnictwem Daniela Ingielewicza, zorganizowano zespół mandolinistów.

W związku z niemożnością odzyskania przedwojennych nieruchomości, zainicjowano starania o uzyskanie własnego lokalu. W 1976 roku zbór uzyskał zgodę na budowę nowej siedziby, a rok później powołano komitet budowy pod przewodnictwem Jana Tołopiło, wspierany przez Jerzego Bryszkiewicza, Andrzeja Szymańskiego, Hieronima Jankowskiego oraz Janusza Zwierzchowskiego. Działkę pod budowę udało się zdobyć dopiero w 1980 roku, a uroczyste otwarcie nowego obiektu miało miejsce w 1987 roku, w obecności przedstawicieli Kościoła i miasta.

W 1983 roku pierwszym etatowym duszpasterzem elbląskiego zboru został pastor Janusz Zwierzchowski, który zainicjował nowe formy ewangelizacji, w tym organizację koncertów muzycznych oraz projekcji filmowych. W latach 1989–2003 jego następcą był pastor Mirosław Szachiewicz, pod którego kierownictwem zbór m.in. przeprowadził satelitarną ewangelizację Billy’ego Grahama w 1993 roku oraz zorganizował Chrześcijańską Misję Namiotową i wiele koncertów. Od 1995 roku zbór również działał misyjnie w Pasłęku, gdzie z czasem utworzono lokalną placówkę.

Kolejnym liderem był Wiesław Grzywiński, który prowadził zbór w latach 2004–2006. Po nim, w grudniu 2006 roku, funkcję pastora objął Paweł Kugler.

---

Oceń: Zbór Kościoła Chrześcijan Baptystów w Elblągu

---