Ewa Białkowska

---

Kariera

Ewa Białkowska to utalentowana zawodniczka Olimpii Elbląg. Jej wzorem do naśladowania była Helena Pilejczyk, zdobywczyni brązowego medalu olimpijskiego z Squaw Valley w 1960 roku.

W 1975 roku na Ogólnopolskiej Spartakiadzie Młodzieży, która odbyła się w Augustowie, Ewa osiągnęła znaczące sukcesy, zdobywając jeden srebrny oraz cztery brązowe medale. Trzy lata później, w 1978 roku, zdominowała zawody w łyżwiarstwie szybkim, na których wywalczyła pięć złotych medali oraz tytuł największej indywidualności zawodów. Również dwukrotnie zdobyła mistrzostwo Polski w wieloboju, co miało miejsce w 1978 i 1979 roku.

Podczas swoich studiów na Akademii Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego w Warszawie, Białkowska została członkiem kadry narodowej. W tym okresie była drugą najlepszą zawodniczką obok Erwiny Ryś-Ferens. W ciągu pięciu lat startowała w wieloboju (1980 – 27. miejsca, 1981 – 23. miejsca, 1982 – 24. miejsca, 1983 – 25. miejsca, 1984 – 28. miejsca) oraz dwukrotnie na mistrzostwach świata w wieloboju sprinterskim (1979 – 23. miejsce, 1982 – 28. miejsce). Dodatkowo w 1981 roku reprezentowała Polskę na mistrzostwach Europy w wieloboju, odbywających się w holenderskim Heerenveen, gdzie zajęła 15. miejsce.

Ogromnym sukcesem Ewy Białkowskiej są również cztery medale zdobyte na mistrzostwach Polski w wieloboju: 1 złoty medal (1982), 1 srebrny medal (1984) oraz dwa brązowe medale (1980, 1981). Ponadto, w 1983 roku zdobyła tytuł wicemistrzyni Polski w wieloboju sprinterskim.

Niestety, dobrze zapowiadająca się kariera Białkowskiej została przerwana w 1983 roku przez kontuzję, której doznała podczas treningu siłowego na Stegnach w Warszawie.

Wyniki

Mistrzostwa świata w wieloboju

• Hamar 1980: 27. miejsce,
• Sainte-Foy 1981: 23. miejsce,
• Inzell 1982: 24. miejsce,
• Karl-Marx-Stadt 1983: 25. miejsce,
• Deventer 1984: 28. miejsce.

Mistrzostwa świata w wieloboju sprinterskim

• Inzell 1979: 23. miejsce,
• Alkmaar 1982: 28. miejsce.

Mistrzostwa Europy w wieloboju

• Heerenveen 1981: 15. miejsce.

Mistrzostwa Polski w wieloboju

• Warszawa 1980: ,
• Warszawa 1981: ,
• Warszawa 1982: ,
• Warszawa 1984: .

Mistrzostwa Polski w wieloboju sprinterskim

• Zakopane 1983: .

Mistrzostwa Polski juniorów

• Zakopane 1978: ,
• Zakopane 1979: .

Kariera trenerska

Po zakończeniu kariery sportowej oraz uzyskaniu dyplomu magistra, Ewa Białkowska podjęła pracę jako trener w klubie Orzeł Elbląg, gdzie miała okazję prowadzić młodych i obiecujących zawodników, którzy reprezentowali Polskę na krajowych oraz zagranicznych zawodach z sukcesami.

W 2002 roku Białkowska objęła stanowisko trenera kadry narodowej mężczyzn. W jej zespole występował Paweł Zygmunt, który na mistrzostwach Europy w wieloboju 2003, które odbyły się w Heerenveen, zdobył zaszczytne 3. miejsce na dystansie 5000 metrów oraz 10. miejsce w klasyfikacji wielobojowej.

Sukcesy, jakie odnieśli mężczyźni pod jej przewodnictwem w Polsce w latach 2002–2006:

Medal	Zawodnik	Zawody	Konkurencja	Rok
–	Paweł Zygmunt	Mistrzostwa Europy w wieloboju	5000 m	2003

Po niepowodzeniach na zimowych igrzyskach olimpijskich w 2006 roku, które miały miejsce w Turynie, Białkowska zaczęła pracę z reprezentacją kobiet. Pod jej kierownictwem zawodniczki osiągały znaczące sukcesy na międzynarodowej scenie. Przykładem sukcesu jest złoty medal zdobyty przez Katarzynę Wójcicką na zimowej uniwersjadzie w 2007 roku w Turynie w biegu na 1500 m, a także srebrny i brązowy medal w biegach na 3000 m i 1000 m. Na kolejnej uniwersjadzie w 2009 roku w chińskim Harbinie Luiza Złotkowska wywalczyła dwa brązowe medale w biegach na 3000 m i 5000 m, a sztafeta w składzie Luiza Złotkowska, Natalia Czerwonka, oraz Ewelina Przeworska zdobyła brąz w biegu drużynowym. Na zimowych igrzyskach olimpijskich w 2010 roku w Vancouver, sztafeta w składzie Katarzyna Bachleda-Curuś, Katarzyna Woźniak oraz Luiza Złotkowska zdobyła brązowy medal w biegu drużynowym. W 2012 roku podczas mistrzostw świata na dystansach w Heerenveen, sztafeta z zawodniczkami Natalią Czerwonką, Katarzyną Woźniak i Luizą Złotkowską znowu zawojowała świat, zdobywając brąz w biegu drużynowym.

W 2012 roku Ewa Białkowska zakończyła swoją pracę w reprezentacji kobiet z powodów osobistych, na co miały wpływ narodziny wnuczki. Po niej przyszłość kadry w tej roli objął Witold Mazur.

Sukcesy kobiet, które Białkowska prowadziła w Polsce w latach 2006–2012:

Medal	Zawodniczka	Zawody	Konkurencja	Rok
–	Katarzyna Wójcicka	Uniwersjada	1500 m	2007
–	Katarzyna Wójcicka	Uniwersjada	3000 m	2007
–	Katarzyna Wójcicka	Uniwersjada	1000 m	2007
–	Luiza Złotkowska	Uniwersjada	3000 m	2009
–	Luiza Złotkowska	Uniwersjada	5000 m	2009
–	Polska	Uniwersjada	Drużynowo	2009
–	Polska	Igrzyska olimpijskie	Drużynowo	2010
–	Polska	Mistrzostwa świata na dystansach	Drużynowo	2012

Później Ewa Białkowska pełniła rolę trenera-koordynatora, a w dalszym etapie została szefem wyszkolenia w Polskim Związku Łyżwiarstwa Szybkiego (PZŁS). Działalność Białkowskiej nie ogranicza się tylko do pracy z kadrą narodową; aktywnie inwestuje swoją energię w rozwój sportu w Elblągu, gdzie jako prezes klubu UKS Viking Elbląg wspiera młodzież w treningach i zawodach w wrotkarstwie szybkim oraz unihokeju, przyczyniając się tym samym do osiągania przez młodych sportowców kolejnych sukcesów.

Działalność polityczna

Ewa Białkowska, w roku 2013, brała udział w wyborach na prezydenta Elbląga jako przedstawicielka Ruchu Palikota. Uzyskała 4,84% głosów, co pozwoliło jej na zajęcie 6. pozycji w ostatecznym wyniku wyborów.

Odznaczenia

W dorobku Ewy Białkowskiej znajdują się znaczące wyróżnienia i nagrody, które odzwierciedlają jej wkład w rozwój sportu. Wśród nich można wymienić:

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 2010 roku,
• Tytuł Trenera Roku według Polskiego Komitetu Olimpijskiego, uzyskany w 2011 roku.

---

Oceń: Ewa Białkowska

---