Ewa Malewicka

W swojej karierze sportowej związała się z klubem Orzeł Olimpia Elbląg, gdzie występowała w latach 1969–1976. Wśród jej najważniejszych osiągnięć znalazł się srebrny medal mistrzostw świata Juniorów, zdobyty w 1974 roku na dystansie 1000 metrów. Po wejściu w seniorską karierę dwa razy zdobyła tytuł wicemistrzyni Polski w konkurencjach 1500 i 3000 metrów, co potwierdziło jej umiejętności na krajowej arenie.

Ewa Malewicka brała także udział w mistrzostwach świata w wieloboju, gdzie zajęła kolejno 15. miejsce w 1974 roku oraz 25. miejsce w 1976 roku. Wziąwszy udział w wielobojowych mistrzostwach Europy w 1974 roku, uplasowała się na 16. pozycji, co również zasługuje na uznanie.

Jej występy na igrzyskach olimpijskich w 1976 roku były znaczące, ponieważ w różnych konkurencjach zajęła następujące miejsca:

• 18. miejsce w wyścigu na 1500 metrów,
• 19. miejsce w wyścigu na 1000 metrów,
• 25. miejsce w wyścigu na 3000 metrów,
• 26. miejsce w wyścigu na 500 metrów.

W 1976 roku Ewa Malewicka zdobyła również tytuł międzynarodowej mistrzyni Szwajcarii, co dodatkowo potwierdziło jej talent i umiejętności w panczenach. Po zakończeniu kariery sportowej postanowiła zaangażować się w działania na rzecz sportu jako działaczka.

Jej rekordy życiowe pozostały na długo w pamięci fanów sportu:

• na 500 metrów – 44.40 (uzyskany w 1974 roku),
• na 1000 metrów – 1:31.90 (uzyskany w 1976 roku),
• na 1500 metrów – 2:20.26 (uzyskany w 1976 roku),
• na 3000 metrów – 5:04.20 (uzyskany w 1976 roku).

Życie i kariera Ewy Malewickiej, mimo że zakończone, pozostaje inspirującym przykładem dla wielu młodych sportowców, a jej osiągnięcia na pewno nie zostaną zapomniane.