Georg Kleefeld

Kleefeld był synem elbląskiego rajcy, Georga Kleefelda. W młodym wieku stracił rodziców, co skłoniło go do przeprowadzki do krewnych w Gdańsku. W 1543 roku rozpoczął swoje studia na Uniwersytecie Wittenberskim, a w 1546 dzięki stypendium przyznanemu przez gdańską Radę Miejską przeniósł się na Uniwersytet Paryski, gdzie w 1550 roku uzyskał licencjat z prawa. Trzy lata później, w 1551 roku, został mianowany syndykiem miasta Gdańska i na zlecenie Rady Miejskiej udał się w negocjacje do Anglii. W drodze powrotnej, w 1554 roku w Orleanie, uzyskał tytuł doktora praw.

W tym samym roku poślubił Cordulę, córkę gdańskiego rajcy Georga Mölnera. W 1557 roku wszedł do Rady Miejskiej, a już rok później objął stanowisko burmistrza Gdańska, które to pełnił aż do swojej śmierci. W latach 1560, 1564 i 1568 piastował również urząd burgrabiego królewskiego. Jego działalność w Hanzy była niezwykle aktywna; Kleefeld uczestniczył w zjazdach Hanzy, gdzie opowiadał się za wspólną polityką tego związku, mając znaczny wpływ na przedłużenie przywilejów dla hanzeatów w Anglii, w tym na utrzymanie londyńskiego Stalhofu.

Początkowo wspierał działania morskie Zygmunta II Augusta, współpracując z królem w zakresie nadzoru nad królewskimi kaprami, znanymi również jako strażnicy morza. W 1565 roku wszedł w skład dwuosobowej komisji powołanej przez króla, która miała na celu orzekanie o prawomocności zdobytego przez kaprów łupu oraz pobieranie od nich dziesięciny. Jednakże, biorąc pod uwagę swoje obawy, niechętnie wypełniał te obowiązki, martwiąc się, że może to doprowadzić do odwetu ze strony poszkodowanych.

W lutym 1567 roku król zdecydował się na rozwiązanie komisji i przekazał jej zadania kasztelanowi gdańskiemu Janowi Kostce. Od momentu tego działania, kaprzy królewscy stali się całkowicie niezależni od kontrolujących ich Gdańska władz. Relacje między Kleefeldem a kaprami pogorszyły się, a ich działalność wzbudzała coraz większą niechęć burmistrza.

Jednym z kluczowych momentów w jego karierze był incydent, który miał miejsce 18 czerwca 1568 roku w Gdańsku, gdzie 11 kaprów zostało aresztowanych i przez kilka dni później skazanych na śmierć. W wyniku tego zdarzenia król wysłał do Gdańska komisję dochodzeniową pod przewodnictwem biskupa włocławskiego Stanisława Karnkowskiego. Mimo to, Gdańszczanie zablokowali dostęp do miasta komisarzom i złożyli królowi suplikę o ich odwołanie, co zostało odrzucone.

W 1569 roku, podczas obrad sejmu w Lublinie, Kleefeld wraz z innymi burmistrzami, w tym Constantinem Ferberem I oraz Johannem Proite, został oskarżony o obrazę majestatu królewskiego. W sierpniu cała delegacja gdańska została uwięziona, a ich wolność odzyskano dopiero 2 grudnia 1570 roku, po staraniach gdańskiej delegacji z burgrabią Matthiasem Zimmermannem na czele. Po śmierci Georga Kleefelda, został on pochowany w kościele Mariackim w Gdańsku.