Günter Kuhnke, urodzony 7 września 1912 roku w Elblągu, to postać historyczna, która zapisała się w dziejach jako niemiecki oficer oraz dowódca okrętów podwodnych w czasie II wojny światowej.
Jego kariera wojskowa, szczególnie w zakresie dowodzenia U-Bootami, uczyniła go jednym z najbardziej rozpoznawalnych asów wojny podwodnej tamtej epoki.
Warto zwrócić uwagę, że Kuhnke zmarł 11 października 1990 roku w Schortens, kończąc swoje życie po wielu latach, w których odegrał istotną rolę w niemieckiej marynarce wojennej.
Życiorys
„Günter Kuhnke rozpoczął swoją karierę wojskową w kwietniu 1931 roku, kiedy to wstąpił do Reichsmarine. Po krótkiej służbie na „pancerniku kieszonkowym” „Admiral Scheer”, w wrześniu 1935 roku, przeszedł do nowo powstającej floty podwodnej. Po ukończeniu standardowego szkolenia, w październiku 1938 roku, objął dowództwo U-28, okrętu podwodnego typu VIIA, który początkowo stacjonował w Wilhelmshaven.
W momencie wybuchu drugiej wojny światowej, Kuhnke zrealizował na nim sześć patroli bojowych. Jego misje skupiały się na stawianiu min oraz zwalczaniu nieprzyjacielskich jednostek w rejonie Wysp Brytyjskich. Zdołał zatopić 12 statków o łącznej pojemności 51 829 BRT. Do tego rejony operacyjne zaliczały się m.in. okręt pomocniczy HMS „Cape Howe” (4443 BRT) oraz statki, które zostały uszkodzone, w tym jeden o tonażu 9577 BRT, który został uznany za całkowitą stratę.
W dniu 19 września 1940 roku, w uznaniu jego osiągnięć – choć część z nich była przeszacowana w raportach – Kuhnke został uhonorowany Krzyżem Rycerskim. W styczniu 1941 roku przeszedł na dowództwo U-28, które przejął od niego dotychczasowy pierwszy oficer, oberleutnant Friedrich Guggenberger. W następujących dwóch miesiącach objął dowództwo nad większym okrętem typu IXC – U-125, na którym prowadził dwa bezowocne patrole, w tym dłuższy rejs po wodach środkowego Atlantyku.
W styczniu 1942 roku, Kuhnke został mianowany dowódcą 10. Flotylli U-Bootów stacjonującej w Lorient, we Francji. Między końcem sierpnia a połową października 1944 roku przeprowadził ostatni ocalały okręt flotylli – U-853 (typu IXC/40) do Norwegii, a później do bazy w Flensburgu, w Niemczech. Po objęciu dowództwa nad 33. Flotyllą pełnił tę funkcję aż do zakończenia wojny.
Po wojnie, w 1955 roku, Kuhnke wstąpił do odradzającej się niemieckiej marynarki wojennej (Bundesmarine). Do października 1960 roku dowodził niszczycielem Z-2 (ex-USS „Ringgold”). W kolejnych latach objął stanowisko dowódcy flotylli niszczycieli, a w 1966 roku został szefem Departamentu Marynarki w Sztabie Generalnym. Ostatecznie, w 1972 roku przeszedł na emeryturę, osiągając stopień kontradmirała.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Lech Zondek | Jan Fryderyk Brodowski | Krzysztof TeryfterOceń: Günter Kuhnke