Wojciech Cejrowski

---

Życiorys

Młodość i edukacja

Wojciech Cejrowski pochodzi z rodziny mającej korzenie w Kociewiu, gdzie sam miał okazję spędzić swoje dzieciństwo. Jak podaje jego biograf, Grzegorz Brzozowicz, artysta urodził się 27 czerwca 1964 roku w Elblągu, aczkolwiek unika jednoznacznego potwierdzenia tego faktu. Jego rodzice, Stanisław Cejrowski, wybitny animator jazzowy oraz Krystyna Cejrowska, astronom z wykształcenia, przeprowadzili się z Elbląga do Warszawy w 1966 roku, po wcześniejszym osiedleniu się w Elblągu na początku lat 60. W celu poprawy zdrowia, młody Wojciech ukończył pierwsze trzy klasy szkoły podstawowej w Osieku na Kociewiu, aby następnie przenieść się do stolicy.

W 1983 roku zakończył naukę w XVII Liceum Ogólnokształcącym im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego w Warszawie. Uczęszczał do równoległej klasy z Grzegorzem Przemykiem, którego tragiczna śmierć miała wpływ na młodego Cejrowskiego, a sam Wojciech po pogrzebie został porwany i brutalnie przesłuchiwany, co skutkowało jego urażeniem; na egzamin maturalny przystąpił z ręką w temblaku.

Cejrowski podejmował studia w wielu szkołach wyższych, w tym w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie, gdzie uczęszczał na wydział aktorski, Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (historia sztuki), oraz na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie studiował socjologię i archeologię, jednak nie ukończył tych nauk. W 2010 roku zapisał się na zaoczne studia socjologiczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, które zakończył zdobyciem tytułu magistra. Cejrowski identyfikuje się jako antropolog kulturowy, mimo że formalnie nie uzyskał tytułu naukowego w tej dziedzinie.

Posiada umiejętność posługiwania się językiem hiszpańskim i angielskim (w wariancie amerykańskim), a także komunikacją w rosyjskim oraz portugalskim (brazylijskim).

Występy publiczne

Telewizja

W 1992 roku zainaugurował swoją karierę medialną, występując u boku Wojciecha Manna w programie Non Stop Kolor emitowanym na TVP2. Szeroką popularność zyskał dzięki programowi WC Kwadrans, emitowanemu w TVP1 od 1994 do 1996 roku, gdzie przedstawiał konserwatywne poglądy na tematy społeczne oraz promował tradycyjne wartości, określając je jako „ciemnogród”.

Równocześnie prowadził program muzyczny Stajnia… w TVP1 oraz kolejne projekty współpracy. W sezonie 1996-1997, na zamówienie Telewizji Niepokalanów, zrealizował 30-odcinkowy cykl Podróżnik, w którym dzielił się doświadczeniami z podróży do Ameryki Południowej. W 1997 roku rozpoczął współpracę z RTL 7, gdzie przypisał się do prowadzenia programu talk-show Piękny i Bestia (1999–2000) wraz z Alicją Resich-Modlińską.

Po przejściu do Polsatu prowadził program Z kamerą wśród ludzi (2003–2004) oraz współtworzył program Co się święci w mej pamięci (2004), docierając do Ziemi Świętej. W 2006 roku zasiadał w jury programu Supertalent dla TVP2. 1 maja 2006 roku na antenie TVP1 wyemitowano jednoodcinkowy talk-show Produkt jednorazowy, w którym występował razem z Maciejem Chmielem. W latach 2006–2007 regularnie gościł w programie podróżniczym TVP Podróże z żartem. W 2007 roku, w niedzielnym programie TVP2 Boso przez świat, zyskał dużo sympatii, aczkolwiek program ten został zdjęty w 2009 roku po jego udziale w spotach wyborczych promujących Marka Jurka.

Po protestach i wielu kontrowersjach program wrócił na antenę TVP2 i był nadawany do 2011 roku. W 2008 roku znaleźć go można w TVN Style z programem Po mojemu (2008) oraz Wojciech Cejrowski. Boso (2011–2013), który następnie zaczął być emitowany w TV Puls oraz Puls 2. Jego program Boso przez świat powrócił na antenę TVP2 w lutym 2021, emitując odcinki z jego podróży po Peru.

Od 2022 roku co tydzień w sieci publikowane są płatne odcinki programu Antysystem, w którym Paweł Lisicki rozmawia z Cejrowskim na tematy polityczne. Od 2024 roku program emitowany będzie bezpłatnie w kanale TVMN (Telewizja Media Narodowe).

Radio

W Polskim Radiu debiutował w 1991 roku w audycji Czy jest miejsce na country w Polsce? wspólnie z Korneliuszem Pacudą. W 1992 roku, w efekcie umowy z amerykańskim koncernem medialnym ABC, audycje American Country Countdown zaczęły być nadawane w polskim programie. Cejrowski prowadził tę audycję przez nieprzerwane 11 lat, a ostatnia edycja miała miejsce w styczniu 2003 roku.

W 1993 roku otrzymał propozycję pracy w Radio Kolor, założonym przez Wojciecha Manna i Krzysztofa Materna, gdzie najpierw prowadził audycję muzyczną, a później program Aeroplan z Beatą Pawlikowską. Jego współpraca z Radiem Kolor zakończyła się w 1997 roku, po czym przez kolejne dwa lata pracował w Radiu Wawa.

Od 1995 roku jego programy jako produkcje zewnętrzne trafiały do wielu stacji radiowych w Polsce, w tym do Programu I PR, Radia dla Ciebie, Radia Koszalin oraz Radia Merkury. W programach autorskich, takich jak Z pierwszej ręki i Radia kierowców, zyskał niepowtarzalny styl opowieści podróżniczych oraz współpracy z Programem Pierwszym Polskiego Radia. W latach 2007–2010 rozwijał pomysły w Programie III Polskiego Radia, a w czerwcu 2023 roku podjął działalność w Radiu Wnet.

Prasa

Cejrowski jest aktywnym felietonistą i reportażystą, z jego pióra wychodzą teksty o tematyce społeczno-politycznej, które możemy znaleźć w „Gazecie Polskiej”, „Frondzie” oraz „Ilustrowanym Kuriert Polskim”. Publikował również reportaże w „Rzeczpospolitej”, „Podróżach” oraz „National Geographic”.

Od czerwca do września 2020 roku możliwe były jego felietony w tygodniku „Do Rzeczy” w ramach cyklu Lato z Cejrowskim, co zaowocowało stałą współpracą od września tego samego roku.

Inne przedsięwzięcia

Wojciech Cejrowski, jako artysta, organizuje występy estradowe w stylu stand-up comedy, prowadząc programy takie jak „WC na stojaka” czy „Boso do…”, koncertujące w Polsce oraz w innych krajach. W latach 1996–2000 odbywały się Festiwale Ciemnogrodu organizowane przez niego w Osieku, w których brały udział koncerty muzyki gospel i country, spotykając zwolenników konserwatywnych idei sprzeciwiających się poprawności politycznej.

W 2000 roku, nawiązując do kontrowersyjnych tematów sztuki, z początku pragnął zakryć prześcieradłem figurę Jana Pawła II w warszawskiej Galerii Zachęta, co miało być protestem przeciwko obrazoburczym postawom współczesnej sztuki.

Działalność podróżnicza

Cejrowski podróżował po prawie 60 krajach na sześciu kontynentach, często odwiedzając Amazonkę, gdzie dokumentuje życie rdzennych mieszkańców, takich jak Indianie i Metysi. Uczestniczył w niezwykłych wyprawach, jak piesze przejście puszczy Darién na granicy Kolumbii i Panamy w 1996 roku oraz trasę Camel Trophy w Gujanie, dotrując do znanych osad plemienia Wai Wai. Cejrowski jest członkiem The Explorers Club, elitarnej organizacji podróżników.

Jego aktywności podróżnicze, które zdobyły dużą popularność dzięki programom telewizyjnym i książkom, spotkały się jednak z krytyką. Latynoamerykanista Marian Florian Gawrycki w swojej książce ocenił Cejrowskiego jako „trawelebrytę”, co oznacza uproszczony wizerunek egzotycznych kultur, a Agnieszka Sikora wskazuje na jego negatywne stereotypy dotyczące ludów świata. Z drugiej strony, antropolog Elżbieta Rybicka wskazuje na to, że relacje Cejrowskiego potrafią łączyć różne dyskursy w barwnej narracji.

Lista wypraw

• 1985 – Kuba, Meksyk – ekspedycja speleologiczna,
• 1986 – Meksyk – dokumentacja stanowisk archeologicznych kultury Tolteków,
• 1986 – Meksyk – „Lakandoni – potomkowie Majów”,
• 1987 – Meksyk – dokumentacja stanowisk archeologicznych Majów,
• 1987/1988 – Meksyk – „Plemiona pogranicza – między światem Azteków i Majów”,
• 1989 – ZSRR – „Ławry – stolice Prawosławia”,
• 1989 – Meksyk – „Zagubione plemię – współcześni potomkowie Indian”,
• 1990 – Gwatemala, Honduras, Meksyk – „Mundo Maya”,
• 1990 – ZSRR – „Życie w komunałkach”,
• 1990 – Kaukaz,
• 1991 – Kostaryka, Nikaragua, Honduras, Salwador, Gwatemala, Belize – „Guerrilla – partyzanci, rebelianci i zwyczajni bandyci”,
• 1991 – Gwatemala – nieznane ruiny Majów, potomkowie niewolników z Jamajki,
• 1992 – Teksas/Meksyk – „Plemiona pogranicza – Tarahumara, Raramuri”,
• 1993 – USA – Współczesne obrzędy indiańskie pow-wow,
• 1994 – Honduras, Meksyk – początek projektu „Indianie Miskito”,
• 1995 – Kolumbia – Indianie Kogi,
• 1996 – Panama/Kolumbia – piesze przejście Darien, Indianie Choco i Kuna,
• 1997 – Wenezuela/Brazylia – Indianie Yanomami, Kurripaco i Piaroa,
• 1997 – Australia – „Z Adelajdy na półwysep York”,
• 1998 – Wenezuela/Kolumbia – Indianie Carapana,
• 1998 – USA/Kanada/Meksyk – „Mennonici, Amisze i Mormoni”,
• 1999 – Gujana/Wenezuela/Brazylia – ostatni Indianie Wai Wai,
• 1999/2000 – Maroko – „Życie codzienne na souku”,
• 2000 – Paragwaj/Brazylia – Mennonici, Indianie Ache, Ayoreo, Nivacle,
• 2001 – Peru/Ekwador – przeprawa rzeką Napo, plemię Sekoya,
• 2002 – Kolumbia, Peru, Brazylia – plemiona Marubo, Mayoruna i Yagua,
• 2002 – Ekwador,
• 2003 – Surinam/Gujana Fr./ Brazylia – plemiona Bush Negros, Wayana, Tirio i Wai Wai,
• 2004 – Izrael/Palestyna – śladami Jezusa,
• 2004 – Kostaryka/Panama – Garifuna, afrykańskie plemię na Karaibach,
• 2005 – Boliwia – redukcje jezuickie na boliwijskim Chaco, rzeką Río Madre de Dios do Peru,
• 2006 – Peru – tropami Inków, Machu Picchu, Cuzco,
• 2006 – Meksyk,
• 2007 – Senegal/Gambia/Republika Zielonego Przylądka,
• 2007 – Ekwador,
• 2007 – Peru/Kolumbia/Brazylia,
• 2007 – Trynidad i Tobago,
• 2007 – Namibia,
• 2007 – Tunezja,
• 2008 – Peru,
• 2008 – Meksyk,
• 2008 – Gwatemala,
• 2008 – Portoryko,
• 2008 – Archipelag Vanuatu,
• 2008 – Madagaskar,
• 2009 – Meksyk,
• 2009 – Wenezuela,
• 2009 – Tajlandia,
• 2009 – Kolumbia/Peru/Ekwador – Plemiona Jibaros (Achuar),
• 2009 – Brazylia,
• 2009 – Meksyk/Gwatemala/Belize,
• 2010 – Kongo/Gabon,
• 2010 – USA (Nebraska/Dakota Południowa/Dakota Północna/Minnesota/Wyoming/Iowa),
• 2010 – Japonia/Australia/Fidżi – „Od Oceanu Indyjskiego do Pacyfiku”,
• 2011 – Etiopia,
• 2011 – Izrael/Palestyna,
• 2011/2012 – USA (Teksas),
• 2012 – Karaiby,
• 2015 – USA (Nowy Jork/New Jersey).

Pozostała działalność

Na rynku odzieżowym swoje ślady pozostawił w 2010 roku poprzez kolekcję odzieży sygnowaną własnym nazwiskiem – WC Collection. Dodatkowo w 2011 roku powstał Sklep Kolonialny, w którym oferuje różnorodne produkty – od odzieży, przez kosmetyki, aż po yerba mate oraz dewocjonalia.

Współpraca z EMI Music Poland zaowocowała serią płyt CD z muzyką tropikalną, a dotychczas wydano pierwszy album z tej kolekcji zatytułowany Ananas Bananas.

Organizacje

Liczba organizacji, do jakich należy Cejrowski, jest imponująca, w tym Royal Geographical Society z Londynu, w której ma status członka rzeczywistego, Klub Odkrywców – The Explorers Club oraz różnorodne stowarzyszenia związane z muzyką country, na przykład CMA (Country Music Association) oraz ACMA (Australian Country Music Association). Działa również jako sekretarz generalny Stowarzyszenia Muzyki Country w Polsce od 2000 roku.

Poglądy i krytyka

Wojciech Cejrowski, znany polski publicysta, jest często klasyfikowany przez politologów takich jak David Ost oraz Dariusz Galasiński jako zwolennik skrajnej prawicy. Jego poglądy na mniejszości LGBT są wyraźnie negatywne, co świadczy o jego konserwatywnym nastawieniu wobec takich kwestii. W kontekście swojej religii, Cejrowski ujawnia swoje katolickie przekonania, a w 2014 roku podniósł postulat, aby Polska uznała katolicyzm za swoją oficjalną religię.

Wojciech Cejrowski opowiada się za całkowitym zakazem aborcji oraz sprzeciwia się edukacji seksualnej i nurtom feministycznym. W odniesieniu do amerykańskiej ustawy JUST 447, skrytykował jej beneficjentów, nazywając ich „hienami cmentarnymi”. Jego podejście do kwestii gospodarczych jest liberalne; opowiada się za obniżeniem podatków oraz minimalną interwencją państwa w życie obywateli, co oznacza także ograniczenie publicznego wsparcia. Cejrowski jasno wyraża swoją niechęć wobec osób, które reprezentują inne niż prawicowe opcje polityczne.

W 1999 roku Wojciech Cejrowski został ukarany grzywną w wysokości 3000 zł za nazwanie prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego „komunistycznym aparatczykiem” oraz dla określenia go jako „prymitywnego bawidamka i pijaka”. To sygnalizuje, jak mocno potrafi krytykować polityków, zwłaszcza tych o liberalnych poglądach. Przed drugą turą wyborów prezydenckich w Polsce w 2015 roku, opublikował na YouTube materiał, w którym dosłownie podrzeć plakat kandydata Bronisława Komorowskiego, wzywając do „nie wybierania śmieci”.

Cejrowski otwarcie wyraża swoje antypatie względem Unii Europejskiej, stawiając agresywne tezy, takie jak jego stwierdzenie: „Nienawidzę tego ścierwa sowieckiego, którym jest Unia Europejska”. W czerwcu 2017 roku, z nieprzychylnymi uwagami zwrócił się w kierunku przewodniczącego Rady Europejskiej Donalda Tuska, который określił jako „kogoś, kto kocha Polskę od tyłu, aby wydoić ją jak krowę”. Ta wypowiedź spotkała się z potępieniem ze strony części dziennikarzy.

Poglądy Cejrowskiego były także krytykowane przez innych publicystów, w tym przez Mariusza Maxa Kolonkę, który określił je jako „tabloidowy populizm”, a Michał Bilewicz skomentował ich formułowanie na antenie TVP Info jako „lekcję pogardy”. Cejrowski udzielił wsparcia Konfederacji KORWiN Braun Liroy Narodowcy podczas wyborów do Parlamentu Europejskiego w maju 2019 roku.

W wrześniu 2019 roku, Cejrowski sprzeciwił się budowie masztów 5G w Polsce, podając jako argument rzekome wysokie kary więzienia nałożone przez Izrael, co okazało się fałszywą informacją. Tuż po rosyjskiej agresji na Ukrainę w 2022 roku, obarczył prezydenta USA Joego Bidena winą za konflikty, twierdząc, że prezydent Rosji Władimir Putin został przez niego sprowokowany do ataku. Krytykował też pomoc udzielaną ludności ukraińskiej, co wywołało liczne protesty. W odpowiedzi na te kontrowersyjne wypowiedzi, Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi odwołał planowane występy Cejrowskiego.

W tym czasie z anteny Programu III Polskiego Radia zniknęła cotygodniowa „Audycja podzwrotnikowa”. Kiedy pytano rzeczniczkę Radia, czy decyzja dotycząca wstrzymania emisji programu miała związek z postawą Cejrowskiego, odpowiedziała, że „Trójka nadaje audycje związane z bieżącą sytuacją”, nie udzielając jednak jednoznacznej informacji w tej sprawie.

Życie prywatne

Wojciech Cejrowski, syn Stanisława Cejrowskiego, który był znanym animatorem oraz działaczem jazzowym, prowadzi życie, które przyciąga uwagę wielu ludzi. Jego pierwszą żoną była Beata Pawlikowska, dziennikarka i podróżniczka, z którą zawarł małżeństwo w 1994 roku w ceremonii kościelnej. Warto jednak zaznaczyć, że małżeństwo to nie zostało zarejestrowane w urzędzie stanu cywilnego, co wzbudziło wiele kontrowersji. W 1996 roku Cejrowski zadeklarował, że jest kawalerem, co w świetle późniejszych wydarzeń wydaje się bardzo interesujące.

W 2004 roku Beata Pawlikowska publicznie ogłosiła, że nie są już małżeństwem. Sąd biskupi później uznał, że ich związek był nieważny, co stało się kolejnym krokiem w skomplikowanej historii ich relacji. Obecnie Cejrowski jest żonaty z Joanną Najfeld, również dziennikarką oraz działaczką katolicką. Doniesienia medialne sugerują, że para zawarła związek małżeński w 2010 roku, dokładnie pod koniec kwietnia w Pelplinie. Zgodnie z dokumentacją stanu Teksas, Cejrowski i Najfeld wzięli również ślub 23 września 2011 roku w Dallas, co wskazuje na międzynarodowy charakter ich życia.

Cejrowski spędza większość roku poza Polską, a w 2008 roku ogłosił zamiar rezygnacji z polskiego obywatelstwa. Obecnie mieszka w Fort Worth w Teksasie, gdzie spędza czas w swojej posiadłości. Ponadto, posiada ranczo w Arizonie oraz dom w Coyoacán w Meksyku, a także posiadłość w Ekwadorze. Nie zapomniał jednak o Polsce, gdzie w regionie Pomorza ma swoje gospodarstwo rolne.

Publikacje książkowe

Tematyka twórczości Wojciecha Cejrowskiego obejmuje wiele interesujących aspektów, w tym jego liczne publikacje książkowe. Autor ten odniósł sukces nie tylko jako pisarz, ale również jako podróżnik i publicysta. Jego dzieła zawierają zarówno elementy publicystyki, jak i humoru politycznego, co czyni je niezwykle różnorodnymi.

Wśród jego najważniejszych książek należy wyróżnić:

• Kołtun się jeży (1996), wydawnictwo W. Cejrowski,
• Podróżnik WC (1997, 2010), wydawnictwo W. Cejrowski,
• WC na końcu Orinoko (1998), wydawnictwo W. Cejrowski,
• Młot na lewicę (1999), wydawnictwo W. Cejrowski,
• Sól do oka (2002), wydawnictwo W. Cejrowski,
• Gringo wśród dzikich plemion (2003),
• Rio Anaconda (2006),
• Wyspa na prerii (2014),
• Piechotą do źródeł Orinoko (2019).

Warto także wspomnieć o innych pozycjach, takich jak:

• Nie kucaj w ostrogach (2002) – tłumaczenie,
• Nasze Polskie Wigilie w opowiadaniach (2006) – publikacja zbiorowa.

Książka Gringo wśród dzikich plemion została nagrodzona prestiżowym Bursztynowym Motylem im. Arkadego Fiedlera w kategorii najlepszej książki podróżniczej roku 2003. Pozycja ta przyniosła autorowi również uznanie w rankingu Wręcz Przeciwnie, gdzie w 2011 roku zarobił imponującą kwotę 1,87 mln zł, stając się tym samym najlepiej zarabiającym pisarzem w Polsce.

Filmografia

Programy telewizyjne

Wojciech Cejrowski zasłynął dzięki wielu programom telewizyjnym, które zdobyły serca widzów. W jego dorobku znajdują się takie produkcje jak:

• Non Stop Kolor (1992–1994),
• WC Kwadrans (1994–1996),
• Podróżnik (1997),
• Piękny i Bestia (1999–2000),
• Z kamerą wśród ludzi (2003–2004),
• Co się święci w mej pamięci (2004),
• Produkt jednorazowy (2006),
• Podróże z żartem (2006–2007),
• Boso przez świat (2007–2009, także wydanie DVD),
• Po mojemu (2008–2013),
• Wojciech Cejrowski. Boso (2011–2013).

Filmy dokumentalne

W jego twórczości nie zabrakło również filmów dokumentalnych. Jednym z nich jest Kielce – Czyli Polski Bronx (1995), który został zrealizowany pod reżyserią Bogny Świątkowskiej oraz Marek Lamprecht, gdzie wykorzystano archiwalne wypowiedzi.

Nagrody

Wojciech Cejrowski, znany ze swojej działalności telewizyjnej, zdobył liczne nominacje i nagrody, które świadczą o jego ogromnym wkładzie w polski media.

• Otrzymał 6 nominacji do Wiktorów w różnych kategoriach, w tym za najlepszy aktorstwo, najlepszy dziennikarz, komentator-publicysta, najlepszy prezenter telewizyjny, największe odkrycie telewizyjne roku oraz największą osobowość TV,
• W 2010 roku został laureatem Wiktora w kategorii Największe odkrycie telewizyjne w roku 2009,
• Został uhonorowany tytułem „Najciekawszy człowiek roku” przez Gazetę Polską,
• W 2003 roku zdobył „Bursztynowego motyla” – nagrodę im. Arkadego Fiedlera za najlepszą książkę podróżniczą za „Gringo wśród dzikich plemion”,
• W 2004 roku był nominowany do tytułu „najbardziej zwariowana osobowość TV”,
• Program „Boso przez świat” zyskał uznanie na II Międzynarodowym Festiwalu Filmów Turystycznych, otrzymując nagrodę za najlepszy turystyczny program telewizyjny,
• W 2008 roku zdobył złoty medal w kategorii Travel & Tourism na 51. międzynarodowym konkursie New York Festivals,
• W 2008 r. otrzymał tytuł AkumulaTOR, wyróżniając się jako dziennikarz, który ładował pozytywną energią studentów (Studenckie Nagrody Dziennikarskie MediaTory),
• Zdobył nagrodę specjalną na VIII Festiwalu Dobrego Humoru,
• W 2008 roku jego książka „Gringo wśród dzikich plemion” została uznana za bestseller według Empiku w kategorii Literatura polska,
• Filmu „Boso przez świat: Meksyk” również osiągnął status bestsellera według Empiku w 2008 roku, w kategorii Kino artystyczne – dokument,
• W 2009 roku otrzymał tytuł „magister honoris causa” przyznany przez samorząd studencki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego oraz Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu,
• Wyróżniony tytułem laureata VII edycji ogólnopolskiego Konkursu Literackiego Pawiego Pióra,
• W 2010 roku jego film „Boso przez świat: Tajlandia” zdobył tytuł bestsellera według Empiku w kategorii Film dokumentalny.

Te osiągnięcia świadczą o wyjątkowej karierze Wojciecha Cejrowskiego, który zaskakuje swoją kreatywnością i pasją do podróżowania oraz dzielenia się swoimi doświadczeniami z innymi.

---

Oceń: Wojciech Cejrowski

---