Heinrich Splieth

---

Życiorys i twórczość

Heinrich Splieth, urodzony jako syn rzeźbiarza oraz rzemieślnika Heinricha Josefa Splietha, rozpoczął swoją artystyczną podróż w warsztacie ojca. Po nagłej utracie ojca, porzucił zarówno szkołę średnią, jak i rodzinne miasto Elbląg, decydując się na praktykę w sztuce chrześcijańskiej w Münster. Już po dwóch latach nauki zdobył nowe umiejętności, które wykorzystał w pracy w Berlinie, gdzie w latach 1897–1903 współpracował w Kunstgewerbemuseum pod okiem Ludwiga Manzela oraz Wilhelma Haverkampa. To właśnie w tym okresie rozpoczął swoją karierę artystyczną, tworząc nagradzane dzieła.

Splieth został członkiem Akademii Sztuk w Berlinie (Akademie der Künste) i prowadził tam własną pracownię. W latach 1903–1908 na nowo kształcił swoje umiejętności, współpracując z uznanymi artystami. Jego pierwsza wielka podróż do Rzymu miała miejsce w 1905 roku. Po powrocie, do 1908 roku, stworzył model znanej rzeźby „Zdjęcie z krzyża”, która wykonała późniejsze zrealizowane dzieło z piaskowca do kościoła św. Mikołaja w Elblągu. Dzieło to przyniosło mu nagrodę Raussendorf-Preis oraz stypendium Preuckianum przyznane przez kapitułę we Fromborku, co umożliwiło mu dwuletnie studia w Rzymie.

Po powrocie z Włoch Splieth otworzył własną pracownię artystyczną w Berlinie. Z kolei cesarz Wilhelm II, zainteresowany jego talentem, powierzył mu zadanie pracy w cesarskiej fabryce ceramiki w Kadynach, gdzie stworzył pierwsze figurki z majoliki. Jego twórczość obejmowała różnorodne formy, w tym pomniki, rzeźby nagrobne oraz statuy, a dominującymi motywami w jego dziełach były chrześcijańskie postacie, jak Matka Boska oraz Chrystus.

W czasie I wojny światowej Splieth był początkowo zwolniony z służby wojskowej, jednak w 1916 roku został powołany do armii. Niestety, podczas służby doznał poważnego postrzelenia w płuca, co miało wpływ na jego stan zdrowia. Po pobycie w szpitalu w Malborku rana wydawała się wyleczona, ale w późniejszym czasie doszło do zapalenia opłucnej oraz gruźlicy, co w rezultacie doprowadziło do przedwczesnej śmierci artysty w wieku 52 lat.

Jego ostatnim dziełem był własny kamień nagrobny zatytułowany De profundis, pod którym spoczął na miejskim cmentarzu w Iserlohn. Heinrich Splieth pozostawił po sobie bogaty dorobek artystyczny, który do dziś cieszy się uznaniem i przypomina o jego twórczości.

Muzeum Splietha

Bezpośrednio po jego odejściu, w roku 1929, w rodzinnym mieście artysty, Elblągu, zainaugurowano muzeum, które ma na celu upamiętnienie i promowanie dorobku twórczego Heinricha Splietha. Warto podkreślić, że pomysłodawczynią tego projektu była jego żona, Berta Splieth, która uczyniła wielki krok, przekazując zbiory i eksponaty stworzone przez jej męża.

Niestety, muzeum oraz wszystkie związane z nim artefakty uległy całkowitemu zniszczeniu w trakcie tragicznych wydarzeń II wojny światowej. W wyniku tych zniszczeń, wiele prac artysty jest dzisiaj znane jedynie dzięki zachowanym fotografiom. Niektóre z mniejszych dzieł przetrwały jedynie w prywatnych kolekcjach.

Wśród nielicznych zachowanych prac znajdują się takie dzieła jak fontanna Ellingera, powstała w Wriezen w 1923 roku, mauzoleum rodziny Moschel w Angermünde z 1913 roku oraz kopia obrazu „Pokłon Pasterzy”. Dodatkowo, kilka mniejszych dzieł można podziwiać w Muzeum Prus Wschodnich w Lüneburgu.

---

Oceń: Heinrich Splieth

---