Maria Kuczyńska

Po zakończeniu studiów Kuczyńska zdecydowała się poświęcić ceramice, rzeźbiarstwu oraz malarstwu i rysunkowi. W 1978 roku zdobyła złoty medal na Międzynarodowym Konkursie Ceramiki Artystycznej w Faenzie, a już rok później dodatkowo zyskała Grand Prix, co otworzyło przed nią nowe możliwości artystyczne. W 1983 roku artystka przeniosła się do Australii, gdzie zajmowała się tworzeniem rzeźb plenerowych, które można znaleźć w Melbourne, Sydney oraz w innych miastach tego kraju. Jej monumentalna grupa rzeźbiarska, powstała w latach 1993–1994, została umieszczona w portalu Australijskiego Sądu Rodzinnego.

Twórczość Marii Teresy Kuczyńskiej była wielokrotnie nagradzana oraz wystawiana, a w 1992 roku otrzymała Nagrodę Departamentu Sztuki i Zabytków Miasta Adelajda. Dwa lata później zdobyła Grand Prix w berlińskiej Akademie der Künste podczas Konkursu im. Daniela Chodowieckiego. Po powrocie do Polski w połowie lat 90. XX wieku, artystka wykładała w Instytucie Szkła i Ceramiki w Höhr-Grenzhausen, a jej kariera artystyczna wciąż się rozwijała.

Na liście jej sukcesów znalazły się również Gryf Pomorski w 2001 roku, nagroda na konkursie Antoine Bourdelle'a w 2002 oraz Nagroda Muzy Sopockiej w 2003. W tym samym roku miała zaszczyt zaprezentować swoją twórczość na indywidualnej wystawie w paryskim Muzeum Bourdelle’a, a w 2004 roku jej rzeźba ceramiczna reprezentowała Sydney w Parku Olimpijskim w Atenach.

Kuczyńska jest również członkiem Międzynarodowej Akademii Ceramiki w Genewie oraz założycielką Stowarzyszenia „Artyści Sopotu”. W latach 2006 i 2010 z listy Platformy Obywatelskiej była wybierana na radną Sejmiku Województwa Pomorskiego, gdzie przewodniczyła Komisji Nauki, Edukacji, Kultury i Sportu oraz brała udział w pracach Komisji Współpracy Międzyregionalnej i Zagranicznej. W 2014 roku ubiegała się o reelekcję, jednak jej kandydatura nie uzyskała powodzenia.